Op mijn reis van persoonlijk groei heb ik mij verdiept in vele onderwerpen. Zelfliefde was daar 1 van. En het was ook het onderwerp waar ik het meeste van heb geleerd. Ook al dacht ik van te voren niet dat het iets was wat ik heel erg nodig had of dat het zoveel voor mijn groei zou betekenen.
Zelfliefde bracht mij meer dan ik dacht te ontvangen.
Zelfliefde bracht mij:
Zelf acceptatie;
Ik kon perfectionisme loslaten (of beter gezegd, ik kan het nu beter inzetten en weten wanneer ik het mag loslaten'
Schaamte voor wie ik ben of niet ben viel weg;
Onzekerheid viel weg;
Bewijsdrang viel weg;
Mij druk maken over wat andere mensen van mij denken of vinden viel weg.
Ik zal nu dieper ingaan op het stukje zelfacceptatie en de komende dagen/weken zal ik de andere punten uitwerken.
Zelf acceptatie:
Door zelfliefde leerde ik mezelf accepteren voor wie ik was. Ik werkte nog steeds naar een betere en authentieke versie van mezelf maar ik maakte mezelf niet meer boos of voelde mij niet meer "verdrietig" over wie ik toen was. Ik leerde ook dat hoe ik toen was, dat dat OKE is en dat niemand perfect is en dat ik nooit alles kan zijn zoals ik wil zijn. Hiermee leerde ik ook accepteren dat ik dingen aan en van mijzelf niet perse mooi of goed hoefde te vinden. Het is oke om iets van jezelf te vinden en daar niet blij mee te zijn. Ik hoef niet de mooiste, leukste en slimste vrouw te zijn. Ik ben ik. In die reis van zelfliefde besefte ik ook dat ik meer ben dat wat ik in de spiegel zie en dat ik meer ben dat wat anderen in mij of van mij zien. Ik ben zoveel meer. En door dit besef kon ik heel veel dingen loslaten. Karaktereigenschappen die ik niet leuk vind, de lichamelijke dingen die ik niet mooi vind van mezelf. Ik voelde dat ik veeeeel meer ben dan die "mankementen". Zelfacceptatie gaf mij rust, het voelde als een aai over mijn hart, alsof alles al oke is en dat alles mag zijn zoals het is en dat het alleen maar mooi is om te groeien als mens. Maar daarvoor hoeven we ons huidige IK niet voor te verafschuwen.
Het onderwerp zelfliefde bracht mij zoveel tranen. Geen tranen van verdriet, maar tranen omdat ik eindelijk voelde dat ik er mag zijn en dat ik er toe doe en dat ik goed genoeg ben, ookal ben ik niet perfect.
Zelfliefde bracht mij zelfacceptatie en dat was wat ik, die altijd alles goed wilde doen, die altijd goed wilde voorkomen en altijd streefde naar beter, nodig had.
Comments