TRIGGERS ARE HERE TO TEACH YOU SOMETHING

​

Mensen, het gedrag van mensen of gebeurtenissen kunnen een overgevoelige reactie bij je oproepen. Noem het ‘een gevoelige snaar’ of ‘lange tenen’. Iedereen heeft wel zo’n gevoelig kantje. Het is de moeite waard om uit te vinden wat jouw triggers zijn. Want pas als je weet wat zo’n invloed op jou heeft, kun je er iets aan doen en leren wat het jou te vertellen heeft. 

​

Achter elke trigger zit een boodschap.

Alles dat jou raakt vertelt jou dat er nog heling of bewustzijn nodig is. Je moet je ergens nog bewust van worden.
Je moet bewust worden van dat wat de trigger echt in jou geraakt heeft. Je moet hier bewust van worden zodat je hier aan kunt werken. Zodat je dit kunt oplossen en hierdoor kunt groeien als persoon. Groeien tot de persoon die jij graag wilt zijn. De persoon die jij dus ook hoort te zijn.

Ik zal je wat vertellen over mijn triggers.

​

Ik kon er heel slecht tegen als iemand mij respectloos behandelde. Dus bijvoorbeeld als iemand zei "Ben je dom ofzo" of "Hoezo snap je dat niet" of "Hou je mond dicht". Of laten we het zo zeggen > wanneer ik vond dat iemand mij respectloos behandelde. Ik kwam meteen in opstand. Ik moest er meteen wat van zeggen met een hele duidelijke stem, zodat de ander wist dat ik niet zo behandeld wilde worden. En dit deed ik dus elke keer wanneer iemand mijn gevoelige snaar raakte. 

Hoe herkende ik mijn trigger?

Wanneer een persoon mij respectloos behandelde dan voelde ik meteen in mijn lichaam dat ik op mijn tenen getrapt was. Ik voelde dat ik voor mezelf moest opkomen. Het voelde niet fijn. Het irriteerde mij enorm. Ik dacht letterlijk "Who the f*ck denk jij dat jij bent". 

Waar ik ook slecht tegen kon was dat ik na zo een opstand helemaal niet meer lekker in mijn vel zat. Ik had wel mijn mond opengetrokken, maar ik voelde me niet goed of opgelucht of blij. Na een tijdje dit vaker meegemaakt te hebben met dezelfde persoon kwam ik er achter dat hoe vaak ik ook in opstand kwam, deze persoon mij alsnog respectloos bleef behandelen. And I was like "hoe kan dit dan? Ik heb toch gezegd wat ik van hem verwachtte?". Ik had uit eigen ervaring geleerd, dat als je voor jezelf opkomt, dat mensen dan gaan veranderen. Oftewel je gaan behandelen zoals jij dat wilt. Ik kwam er al heeeel snel achter dat ik de ander persoon niet kon veranderen. En toen ben ik naar mezelf gaan kijken. I had no choice, want deze persoon zou nog een tijdje in mijn leven blijven. Ik zou IK niet zijn als ik niet naar mezelf zou kijken. Ik weet na 8 jaar aan mezelf werken dat je ALTIJD naar jezelf moet kijken. Ook al heb je gelijk of niet. Want alle ervaringen zijn hier om je wat te leren. 

Wat mij ook opviel is dat een ander persoon minder heftig reageerde op zijn respectloosheid dan ik. Hoe kan dit dan? Als het aan de ander ligt dan moet iedereen toch op dezelfde manier als ik reageren? Ik besefte dus dat het niet aan de ander lag dat ik mij slecht of aangevallen voelde. Wat de ander deed was alleen respectloos zijn. Mijn reactie op zijn respectloosheid was niet zijn verantwoordelijkheid. Dat was de mijne! Ik gaf hem toegang om mij te kwetsen. Niet hij! Als HIJ het was dan zouden anderen hetzelfde hebben gevoeld. En dat was niet zo. Dus wat was er aan of in mij dat ervoor zorgde dat ik wel boos werd en anderen niet?

​

Dus, wat ging ik doen? Ik ging mezelf vragen stellen.

Waarom word ik boos? Waarom voel ik me aangevallen? Wat voel ik echt zodra iemand mij respectloos behandelt? Waarom voel ik het zo intens en anderen niet?

Hier begon mijn zoektocht. 

Respectloos behandelt worden stond bij mij gelijk aan > JE ERKENT OF ZIET MIJ NIET VOOR WIE IK BEN <. En dit stond ik niet toe. Toen ik onderzocht waar deze gedachte vandaan kwam > je erkent mij niet voor wie ik ben < besefte ik dat deze gedachte/gevoel uit mijn jeugd kwam. Het was dus OUD Zeer dat geraakt werd wanneer iemand mij respectloos behandelde.

Hoezo is dit oud zeer, dat ik nu nog met mij meedraag?

Als kind deed ik er alles aan om bevestiging te krijgen van anderen die een belangrijke rol in mijn leven speelde. Ik wilde graag horen dat ik het goed deed, maar ik kreeg die bevestiging nooit. Ik bleef dus constant mijn best doen voor iets dat ik niet kreeg. Hierdoor voelde ik mij niet gezien en niet goed genoeg en zeker niet erkent. Elke keer als iemand mij in mijn volwassen leven respectloos behandelde dan werd deze oude pijn geraakt. Door respectloos tegen mij te zijn kwam dat bij mij binnen alsof de ander zei > "Jij bent niet goed genoeg zoals je bent, jij bent minder, jouw behoeften doen er niet toe." En deze pijn die ik ook voelde in mijn jeugd wilde ik dus als vrouw niet meer voelen, want het raakte het kind in mij en dus kwam ik als vrouw in opstand elke keer als deze kinderlijke pijn geraakt werd.

​

Toen ik dit door had, realiseerde ik dat ik als volwassen vrouw nog steeds reageerde als het kind in mij. Die werd namelijk aangevallen. 

 

De bevestiging waar ik vroeger als kind naar verlangde, maar niet kreeg, gaf mij het gevoel dat ik niet waardig en niet goed genoeg was. Wanneer iemand mij dus respectloos of denigrerend toespreekt, dan lijkt het in mijn ogen alsof die persoon ook zegt dat ik er niet toe doe. En dus kom ik direct in opstand! ALLES in mij schreeuwt om dit a.s.a.p. op te lossen. Ik dacht als vrouw voor mezelf op te komen, maar wat ik eigenlijk aan het doen was, was het kin din mij beschermen. Het beschermen van de oude pijn dat ik niet wil voelen. Instead of healing my innerchild's pain, I am fighting the other person.⠀⠀⠀⠀⠀⠀

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Wat ik als vrouw dus eigenlijk aan het doen was is het negeren van het echte probleem. Dat oud zeer dat er nog is. Ik doe er alles aan om een gevoel niet te voelen, terwijl dit een ongewonnen trijd is, want zolang ik dit niet oplos in mezelf dan zal de pijn er altijd zijn en mijn leven bepalen. Snap je nu dat alles in jouw leven er met een reden is? Alles en iedereen is hier om jou wat te leren of om je ergens bewust van te maken, zodat jij dat kan helen en kan groeien als persoon.
 

Ik had jaren niet door dat ik het kind in mij aan het beschermen was. En dan kun je zoveel zelfvertrouwen, geloof in jezelf, en zelfwaarde hebben, maar als je ergens niet bewust van bent dan zie je het gewoon niet! Maar weet je... Je moet ergens eerst bewust van worden voordat je er aan kunt werken. Hoe ik als volwassen vrouw nog steeds mezelf op deze manier beschermde is gewoon automatisme, iets dat ik vanaf kinds af aan mezelf heb aangeleerd om mezelf te beschermen. Ik ben dat kind in mij nog te vaak aan het verdedigen because that is what I always did. But I have to step in to the WOMAN THAT I AM AND HANDLE THE SITUATION AS A GROWN WOMAN, BECAUSE I KNOW BETTER NOW. 

Let op, dit betekent niet dat iedereen maar kan doen en zeggen wat ze willen. Zeker niet. Maar wat belangrijk is, is dat jij voor jezelf op komt als de vrouw die haar waarde kent en disrespect niet tolereert. Het is niet meer de bedoeling dat jij het kind in jou gaat beschermen. Want zij is hier niet meer. Set the child in you free. And step into the woman you are meant to be.

Wees bewust van dat wat jou triggert zodat je kunt GROEIEN tot een betere versie van jezelf. Als je dan nog voor jezelf opkomt dan doe je dat vanuit de grown woman you are. Niet vanuit het kind in jou. Want dat handelen vanuit het kind belemmert jouw groei tot de vrouw die jij hoort en kunt ziin. 

​